Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή

επιμέλεια σελίδας: Πάνος Αϊβαλής, δημοσιογράφος, επι-κοινωνία // email: panosaivalis@gmail.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ξενοφοβία
// το αίσθημα φόβου ή και αποστροφής προς τους ξένους: η - προκαλεί ρατσιστική συμπεριφορά. - ξενόφοβος, ξενοφοβικός Ελλ. λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη

Ξενοφοβία (από το "ξένος" + "φόβος") είναι όταν ένας άνθρωπος είναι επιφυλακτικός ή αντιπαθεί κάτι ή κάποιον που δεν είναι δικό του, δηλ. δεν ανήκουν στην ίδια εθνικότητα, θρησκεία κ.α. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

κιτρινισμένες λιθο-γραφίες... για τον άνθρωπο και τις αξίες που χάθηκαν στην εποχή μας...

~

..................................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

Μετάφραση - Translate

Ειδήσεις

Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

Ένας χρόνος City Plaza- Ένας χρόνος αλληλεγγύης και αγώνα


ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ // 

στην κ. Αλίκη Παπαχελά, ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου City Plaza
(H επιστολή με την οποία το City Plaza απαντάει σε όλες τις συκοφαντίες της ιδιοκτήτριας, αλλά και των συνοδοιπόρων της. // Kαι μια αναφορά στον ένα χρόνο City Plaza- Ένα χρόνο αλληλεγγύης και αγώνα...)


Αγαπητή κυρία, συμμεριζόμενοι και οπωσδήποτε συμμεριζόμενες την οδύνη σας για τον ύψους 81.500 ευρώ λογαριασμό που σας χρεώνει η ΕΥΔΑΠ, αισθανόμαστε την ανάγκη να σας διευκρινίσουμε τα εξής: Την ίδια μέρα (22 Απριλίου 2016) που μπήκαμε στο ξενοδοχείο ήρθε συνεργείο της ΕΥΔΑΠ και καταμέτρησε το ρολόι ώστε, εφόσον έγινε κατάληψη του χώρου, να μην επιβαρυνθεί από την περαιτέρω κατανάλωση ο ιδιοκτήτης του, δηλαδή εσείς, κάτι που εξάλλου είχατε ζητήσει και με σχετικό εξώδικό σας. 
Εμείς το αμέσως επόμενο διάστημα ζητήσαμε από την Εταιρεία κανονική σύνδεση, η οποία όμως αρνήθηκε, καθώς απαιτείτο η συναίνεση του ιδιοκτήτη. Το παράδοξο είναι ότι ο λογαριασμός της ΕΥΔΑΠ υπολογίστηκε με βάση οικιακό τιμολόγιο, ενώ θα έπρεπε να γίνει με βάση επαγγελματικό (αν όχι ανθρωπιστικό), όπως συνέβαινε όταν λειτουργούσε κανονικά το ξενοδοχείο, με αποτέλεσμα η χρέωση που προέκυψε να είναι πολλαπλάσια υψηλότερος. Έτσι, λοιπόν, ενώ ουδόλως απειλείστε από τον εν λόγω λογαριασμό, με την ενέργεια της ΕΥΔΑΠ σας προσφέρεται ως «προπαγαναδιστικό δώρο» ένας υπέρογκος λογαριασμός, τον οποίο δεν οφείλετε να πληρώσετε (άλλωστε παραδέχεστε και η ίδια ότι είστε νομικά καλυμμένη), αλλά αξιοποιείτε επικοινωνιακά. Φανταζόμαστε ότι, ακόμα και στο δικό σας αξιακό σύμπαν, η δημόσια υγεία προτάσσεται της δημόσιας τάξης, οπότε ελπίζουμε να κατανοήσετε την «παρανομία» μας, εφόσον μάλιστα δεν επιβαρύνεστε.
Επίσης, οφείλουμε να σας θυμίσουμε ότι ακόμα και αν δεν υπήρχαμε εμείς, δεν θα μπορούσατε να νοικιάσετε το ξενοδοχείο σας γιατί όλος ο κινητός εξοπλισμός του έχει τελεσίδικα επιδικαστεί έναντι αποζημιώσεων στους πρώην εργαζόμενους του City Plaza, οπότε, ακόμα και αν μας βγάλουν τα ΜΑΤ, θα παρέμβει ο σύνδικος, τον οποίο παράνομα εμποδίζατε για πολλά χρόνια, για τη διεξαγωγή πλειστηριασμού του εξοπλισμού (στερώντας από τους εργαζόμενους τα χρήματα που δικαιούνται). Έτσι ενώ σωστά λέτε ότι τα χρήματα των εργαζομένων τα όφειλε η εταιρία που διαχειριζόταν το ξενοδοχείο και όχι εσείς, αποκρύβεται ότι εσείς δεν τους επιτρέπετε όλα αυτά τα χρόνια να πάρουν τα χρήματά τους.
Όμως, κυρία Παπαχελά, αυτά που διευκρινίσαμε, μάλλον τα γνωρίζετε, διότι, εκτός των άλλων, διαθέτετε εξαιρετικούς συνεργάτες και συμμάχους, οπότε πρέπει να συνεννοηθούμε και σε ορισμένα άλλα: Διατείνεστε, λοιπόν, ότι οικειοποιούμενοι το χώρο σας, σας οδηγούμε στην οικονομική καταστροφή και την απόγνωση, ενώ, αντίθετα, εμείς κερδοσκοπούμε σε βάρος σας. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Κυρία Παπαχελά, επ’ ουδενί θα πλήτταμε την προσωπική ιδιοκτησία κάποιου, εφόσον του εξασφαλίζει το βιοπορισμό του. Το ζήτημα είναι ότι εσείς είστε πολύ πλούσια. Και ξέρετε, κατά τη γνώμη μας, ο πλούτος δεν είναι μια ουδέτερη ατομική ευτυχής συνθήκη, γιατί αποτελεί προϊόν μεγέθυνσης της φτώχειας πολύ περισσότερων. Επειδή, λοιπόν, είστε πολύ πλούσια, γι’ αυτό το όνομά σας περιλαμβάνεται στη λίστα Ράιχενμπαχ σε ΜΜΕ της περιόδου (Νοέμβριος 2013) των 1.600 ατόμων με τη μεγαλύτερη ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα που έπρεπε να ελεγχθούν για το πόθεν έσχες και τη φορολογική φερεγγυότητά τους. Επ’ ουδενί υπαινισσόμαστε ότι είστε φοροφυγάς – εξάλλου, αγνοούμε το πόρισμα του σχετικού ελέγχου. Ωστόσο, η συμπερίληψη του ονόματός σας στη σχετική λίστα επιβεβαιώνει απολύτως το εύρος της περιουσίας σας.
Χωρίς φυσικά να ευθύνεστε εσείς, ο πατέρας σας Ευγένιος, ως στέλεχος του Υπουργείου Βιομηχανίας, αξιοποίησε τη σχέση του με επιφανή πρόσωπα της Εθνοσωτήριας Επανάστασης της 21ης Απριλίου 1967 για να επιδοθεί σε μια εξαιρετικά επικερδή κατασκευαστική δραστηριότητα, η οποία —μοιραία— εξασφάλισε και τη δική σας πρόοδο. Ένα από τα συστατικά αυτής της προόδου είναι και το City Plaza, που οικοδομήθηκε εκείνη την περίοδο και βρίθει πολλών και μεγάλων αυθαιρεσιών. Όλα αυτά, κυρία Παπαχελά, και πολλά άλλα τα γνωρίζαμε πριν μπούμε στο ξενοδοχείο σας, ωστόσο, παρ’ όλες τις συνεχείς συκοφαντίες σας σε βάρος μας, αποφεύγαμε εδώ και έναν χρόνο να τα δημοσιοποιήσουμε. Όμως, ως εδώ και μη παρέκει…
Ισχυρίζεστε επίσης ότι εκμεταλλευόμαστε τους πρόσφυγες που ζουν στο Χώρο Στέγασης, αποσπάμε μυθικά ποσά από διεθνείς ΜΚΟ και χρηματιζόμαστε πλουσιοπάροχα, μέχρι και επιδημίες ανακάλυψατε στο City Plaza. Ακούστε, λοιπόν: Δεν έχουμε πάρει ούτε ένα ευρώ από καμία ΜΚΟ, διεθνή ή εγχώρια· η MEDICO μόνο τους πρώτους μήνες διέθεσε απλώς τον τραπεζικό λογαριασμό της για την κατάθεση χρημάτων της καμπάνιας αλληλεγγύης, αλλά ούτε ένα ευρώ από το ταμείο της· δεχόμαστε προσφορές σε είδος και χρήματα από απλούς πολίτες και συλλογικότητες, όπως και προσφέρουμε είδη όπου χρειάζονται, ιδιαίτερα παιδικές τροφές και είδη υγιεινής· επί ένα χρόνο κατορθώνουμε, με κόστος τουλάχιστον τριάντα φορές μικρότερο από το αντίστοιχο των hot spot, να έχουμε φιλοξενήσει πάνω από 1.500 άτομα για όσο χρόνο χρειάζονταν, να παρακολουθούν σχολείο περίπου 80 παιδιά μας, να προσφέρονται τρία γεύματα ημερησίως και όλα τα είδη υγιεινής (εννοείται όλα αυτά εντελώς δωρεάν), να παρέχονται ιατρική φροντίδα και υποστήριξη, εν τέλει το City Plaza να αποτελεί μια κυψέλη αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και ανθρωπιάς· και βέβαια κανείς και καμία που συμμετέχει σε αυτό το εγχείρημα δεν αμείβεται.
Και επειδή κυρία Παπαχελά μπορεί ακόμα να μην έχετε καταλάβει πως τα καταφέρνουμε, θα σας το εξηγήσουμε πιο αναλυτικά: οι πόροι που απαιτούνται για τη λειτουργία του Χώρου Στέγασης Προσφύγων City Plaza, συγκεντρώνονται απο δωρεές απλού κόσμου, από κουπόνια στήριξης, από διεθνείς και εγχώριες καμπάνιες που γίνονται για το Χώρο και στις οποίες απλοί πολίτες προσφέρουν χρήματα και είδη, από καλλιτέχνες που κάνουν εκθέσεις και άλλες δράσεις και από πολλές συλλογικότητες εντός και εκτός Ελλάδας που διοργανώνουν γιορτές και τα έσοδα πάνε στο Plaza, από άλλες δομές αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα, από φοιτητικούς συλλόγους, εργατικά σωματεία και πρωτοβουλίες γειτονιάς. Και μάλλον δεν το καταλαβαίνεται γιατί μπορεί να ξέρετε πως δουλεύει μια Ανώνυμη Εταιρία και πως βγάζει κέρδος από την εργασία των άλλων, αλλά δε ξέρετε πως λειτουργεί ο κόσμος της αλληλεγγύης, πως στηρίζει η μία τον άλλον, πως οργανώνεται η ισχύς των απο κάτω και πως τελικά μπορούμε να τα καταφέρνουμε παρά και κόντρα στις αντιξοότητητες.
Ναι, κυρία Παπαχελά, συμβαίνει κι αυτό! Υπάρχουν άνθρωποι που, χωρίς οικονομία δυνάμεων και συναισθημάτων, δίνουν το χρόνο και την ψυχή τους για τον άλλον. Καλώς ή κακώς, για εμάς η ανθρώπινη ευτυχία δεν μετράται από τη δυνατότητα αύξησης της κατανάλωσης και της σώρευσης πλούτου, αλλά από την ανάπτυξη της ευτυχίας του διπλανού μας, την άνθηση της συλλογικής ασφάλειας και ευημερίας. Λυπούμαστε, κυρία Παπαχελά αν σας στενοχωρούμε αλλά δεν είστε θύμα των μνημονίων, είστε όμηρη της απληστίας σας. Τελικά, είσαι ό,τι κάνεις…
Και λυπούμαστε ακόμα περισσότερο όταν κάποιοι αριστεροί-ές σπεύδουν να «μοιραστούν την αγωνία σας», ψελλίζουν διάφορα περί σεβασμού της ιδιωτικής περιουσίας, καταγγέλλοντάς μας γιατί δεν καταλάβαμε κάποιο δημόσιο κτίριο (λες και είναι αυταξία ο σεβασμός της οιουδήποτε μεγέθους ιδιωτικής περιουσίας), συνωμοσιολογούν για το «ποιος βρίσκεται πίσω μας» (έχουν μάλιστα μπερδέψει μέχρι και την ιστοσελίδα μας solidarity2refugees.gr με το SolidarityNow και μας συνδέουν με τον Σόρος και τους ψεκασμούς στο γαλάζιο ουρανό της Αθήνας) και αυτοεξευτελίζονται αποδεικνυόμενοι σκέτοι σοσιαλνεοφιλελεύθεροι. Τελικά, και για αυτούς ισχύει το “you are what you do”.
Όμως, κυρία Παπαχελά, πρέπει να παραδεχτούμε ότι είστε πολύ επίμονη. Αντιλαμβανόμαστε ότι σας πνίγει το δίκιο σας, όμως είναι τόσο διαφορετικό από το δίκιο εκείνων που χρειάζονται πραγματικά το δίκαιο, το οποίο εσείς απολαμβάνετε τόσο πλουσιοπάροχα. Εν πάση περιπτώσει, μηνύετε τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και τον αρχηγό της Αστυνομίας για «παράβαση καθήκοντος» επειδή δεν έστειλαν τα ΜΑΤ να πετάξουν έξω από το City Plaza 400 πρόσφυγες – ανάμεσά τους 170 παιδιά. Αυτή είναι η «αριστερά» σας και τούτες είναι οι αξίες σας ως ανθρώπου της τέχνης; Και όσοι σας υποστηρίζουν θέλουν και αυτοί τη «ρύθμιση» του ζητήματος μέσω των ΜΑΤ; Γιατί άλλη ρύθμιση δεν υπάρχει παρά μόνο η επίλυση του προβλήματος της αξιοπρεπούς στέγασης των εγκλωβισμένων προσφύγων με ευθύνη του κράτους, εντός του οικιστικού ιστού, με εξασφάλιση πλήρων υπηρεσιών υγείας και εκπαίδευσης, με χορήγηση ασύλου σε όσους-ες το επιθυμούν.
Εν τέλει, αγαπητή κυρία Παπαχελά, αντί να ταλανίζεστε από τις αντιφάσεις σας, κάνοντας, από τη μία, like στην κατάληψη του City Plaza και πιέζοντας, από την άλλη, την αστυνομία να εισβάλει όταν μάθατε ότι είναι το δικό σου ξενοδοχείο, αφού έχετε εξασφαλίσει —και με το παραπάνω— την οικονομική επιβίωσή σας, επιλέξτε το δρόμο της ολιγαρκούς αφθονίας και της αξιοπρέπειας, παραχωρώντας τη συγκεκριμένη ιδιοκτησία σας για όσο διάστημα χρειάζονται φιλοξενία οι πρόσφυγες, όπως έκαναν και οι πρώην εργαζόμενοι του ξενοδοχείου με τον κινητό εξοπλισμό του.
Με φιλικούς χαιρετισμούς και τη διαβεβαίωση ότι είμαστε πολύ κοντά σας (επίτρεψέ μας αυτή τη μικρή οικειότητα καθώς έχουν συνδεθεί οι τύχες μας),
Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza
Αθήνα 25 Απριλίου 2017
https://athens.indymedia.org/post/1572396/
~~~~~~~~~~~~~~~
Ένας χρόνος City Plaza- Ένας χρόνος αλληλεγγύης και αγώνα
Συμπληρώνεται αυτές τις μέρες ένας χρόνος από τη κατάληψη του City Plaza. Ένας χρόνος αντίστασης στην αντιπροσφυγική πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ, έμπρακτης αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης, αξιοπρεπούς διαβίωσης και δημιουργικής συμβίωσης. Ένας χρόνος όπου ένα πολιτικό-κοινωνικό πείραμα που αποδεικνύει ότι ο «άλλος κόσμος» που ονειρευόμαστε δεν είναι μόνο εφικτός, αλλά υπαρκτός και οικοδομείται εδώ και τώρα.
Στις 22 Απριλίου 2016 η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Οικονομικούς και Πολιτικούς Πρόσφυγες μαζί με 250 πρόσφυγες προχώρησε στην κατάληψη του κλειστού κι εγκαταλελειμμένου επί 7 χρόνια ξενοδοχείου City Plaza. To City Plaza είχε ακολουθήσει μια τυπική νεοελληνική πορεία: οικοδόμηση επί χούντας, μέρες δόξας, κρατικές επιδοτήσεις, κρίση, κλείσιμο, «φέσι» στους εργαζόμενος τα δεδουλευμένα και οι αποζημιώσεις. Οι εργαζόμενοι εμποδίζονταν από την ιδιοκτήτρια να προχωρήσουν στον πλειστηριασμό του κινητού εξοπλισμού για να πάρουν όσα τους οφείλονται.
Τη στιγμή που το City Plaza ήταν κλειστό, εγκαταλελειμμένο και αναξιοποίητο, χιλιάδες πρόσφυγες είτε δεν είχαν στέγη είτε ζούσαν σε άθλιες συνθήκες, αποκλεισμένοι εκτός οικιστικού ιστού στα κρατικά στρατόπεδα. Πρόκειται για όλους αυτούς-ες που εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα από τη συμφωνία της ντροπής ΕΕ-Τουρκίας, την ουσιαστική κατάργηση του ασύλου και την πολιτική των κλειστών συνόρων των ευρωπαϊκών κρατών. Για όλους αυτούς που αναγκάστηκαν να ζουν σε συνθήκες που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια λόγω της «πολιτικής της αποτροπής» της ΕΕ, καθώς και της προκλητικής αδιαφορίας κυβέρνησης και δήμων. Η επιλογή της κατάληψης ήταν πολιτικά και ηθικά επιβεβλημένη για όλους εμάς.
Ένα χρόνο μετά την κατάληψη του City Plaza, η κατάσταση των προσφύγων διαρκώς χειροτερεύει. Οι συνθήκες διαβίωσης παραμένουν άθλιες, ενώ το καθεστώς εξαίρεσης δικαιωμάτων που έχει επιβληθεί, μετατρέπεται στο νέο δικαιικό κανόνα. Μέρα με τη μέρα εμπεδώνεται ένα ιδιότυπο απαρχάιντ σε βάρος των προσφύγων.
Στον αντίποδα της κρατικής πολιτικής για τους πρόσφυγες, ο Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plazaαπέδειξε εδώ κι έναν χρόνο ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν «αλλιώς». Κι όχι μόνο να γίνουν, αλλά να έχουν πολύ μεγάλη επιτυχία. Σε αυτόν τον ένα χρόνο το City Plaza κατάφερε
• Να δώσει στέγη συνολικά σε 1500 πρόσφυγες, σε συνθήκες που σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τους κανόνες υγιεινής.
• Να αποδείξει ότι είναι εφικτή η στέγαση των προσφύγων εντός του αστικού ιστού, χωρίς να δημιουργείται το παραμικρό πρόβλημα.
• Να παράσχει επί ένα χρόνο 3 πλήρη γεύματα στους εκάστοτε 400 ενοίκους του. Συνολικά 432.000 γεύματα.
• Να δημιουργήσει ένα παράδειγμα ειρηνικής συμβίωσης και συνεργασίας ανθρώπων καταγόμενων πάνω από 15 χώρες, αποδεικνύοντας ότι είναι οι άθλιες συνθήκες που γεννούν τη βία.
• Να διατηρήσει οργανωμένο ιατρείο με παθολόγο, παιδίατρο και ψυχίατρο.
• Να διατηρήσει οργανωμένο φαρμακείο.
• Να εξασφαλίσει την επαρκή ένδυση των προσφύγων.
• Να διασφαλίσει τη φοίτηση των παιδιών στα σχολεία και να τους προσφέρει με συστηματικότητα δημιουργική απασχόληση.
• Να οργανώσει μαθήματα ξένων γλωσσών.
• Να οργανώσει πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων.
• Να αποτελέσει κέντρο αγώνα του αντιρατσιστικού κινήματος, συμβάλλοντας στη διοργάνωση μεγάλου αριθμού κινητοποιήσεων ενάντια στην αντιπροσφυγική πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ.
Όλα αυτά ο Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza τα κατάφερε χωρίς:
• Κρατική ενίσχυση
• Χρηματοδότηση από ΜΚΟ.
• Επαγγελματίες.
• Χρηματικά αντίτιμα οποιουδήποτε είδους.
• Κατασπατάληση πόρων όπως συμβαίνει στις κρατικές δομές
Χάρη στην προσφορά χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αποδείξαμε ότι η αυτοοργανωμένη συνεργασία μπορεί όχι μόνο να είναι παραγωγική, αλλά να καταστεί πιο αποτελεσματική από τις ιεραρχικές εμπορευματοποιημένες διαδικασίες.
Σήμερα, έναν χρόνο από την κατάληψη του City Plaza, βρισκόμαστε απέναντι σε απειλές επέμβασης των ΜΑΤ σε συνδυασμό με μια γκεμπελικού χαρακτήρα εκστρατεία συκοφάντησης της ιδιοκτήτριας του ξενοδοχείου, την οποία ενισχύουν κυβερνητικοί παράγοντες, κόμματα και «πρόθυμα» ΜΜΕ. Πρέπει να καταστήσουμε σαφές σε όλους αυτούς και σε κάθε καλοθελητή ότι δεν πτοούμαστε και δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω. Θα υπερασπιστούμε τον Χώρο Στέγασης Προσφύγων City Plaza όπως ακριβώς κάνουμε ένα χρόνο τώρα. Είμαστε βέβαιοι-ες ότι το ίδιο θα πράξει συνολικά το Kίνημα τόσο για το City Plazaόσο και για όλες τις καταλήψεις.

Η Αλληλεγγύη θα νικήσει!
Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza
http://solidarity2refugees.gr/
https://dktz1965.blogspot.gr/2017/04/city-plaza.html

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

«We Need Books»: Μία βιβλιοθήκη σε κάθε δομή φιλοξενίας

nandir_noyri_ioanna_nysirioy.jpg

Ο Ναντίρ Νουρί και η Ιωάννα Νισυρίου, ιδρυτές του εγχειρήματος «We Need Books»


Να φτιάξει δανειστικές βιβλιοθήκες σε όλες τις δομές στις οποίες φιλοξενούνται πρόσφυγες με βιβλία στις γλώσσες τους προσπαθεί η ΑΜΚΕ «We Need Books».
Εδώ και περίπου έναν χρόνο βρίσκουν ή παραγγέλνουν βιβλία στα αραβικά, τα φαρσί και τα παστούν για παιδιά και ενήλικες, ώστε να μπορούν να περάσουν δημιουργικά τον χρόνο της ατέλειωτης αναμονής στα κέντρα φιλοξενίας.
«Γιατί να αρνηθούμε στους πρόσφυγες την ευχαρίστηση του να διαβάζουν βιβλία, να ανακαλύπτουν, να φαντάζονται;» αναρωτιούνται οι συντελεστές του εγχειρήματος, τους οποίους συνάντησε η «Εφ.Συν».
Η Ιωάννα Νισυρίου είναι τηλεοπτική παραγωγός και έχει βρεθεί εδώ και αρκετά χρόνια κοντά στους πρόσφυγες είτε ως αλληλέγγυα είτε λόγω της δουλειάς της, καθώς συμμετείχε σε γυρίσματα με Γερμανούς δημοσιογράφους στις δομές φιλοξενίας.
Μαζί με τον Ναντίρ Νουρί, δραστήριο μέλος της αφγανικής κοινότητας, που βρίσκεται περίπου 15 χρόνια στη χώρα μας, αποφάσισαν πέρυσι το καλοκαίρι να βρουν αρχικά κάποια σχολικά βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή και να τα εκτυπώσουν για να μπορούν τα παιδιά των προσφύγων να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους.
Βιβλία για την ελληνική ιστορία στα φαρσί | 
«Ξεκινήσαμε από τους χώρους φιλοξενίας στο Ελληνικό και το Σχιστό. Στο Ελληνικό είναι σχεδόν έτοιμη μια δανειστική βιβλιοθήκη σε αίθουσα που παραχωρήθηκε. Ανάμεσα στα βιβλία που θα υπάρχουν θα είναι παιδικά, εκμάθησης διάφορων ξένων γλωσσών, αφγανικής λογοτεχνίας αλλά και μεταφρασμένη δυτική λογοτεχνία.
»Θέλουμε να υπάρχουν και διάφορα ελληνικά παιδικά βιβλία ή για την Ελλάδα και την Ιστορία της, ώστε οι πρόσφυγες να μπορούν να μάθουν για τη χώρα που τους φιλοξενεί και να ενταχθούν πιο γρήγορα.
»Ο Ομηρος υπάρχει στα φαρσί, έχει μεταφραστεί τόσο η “Ιλιάδα” όσο και η “Οδύσσεια”. Οπως έχουν μεταφραστεί κι άλλα λογοτεχνικά βιβλία από την Ελλάδα: μέχρι και το “Καπλάνι της βιτρίνας” της Αλκης Ζέη! Για τα παιδιά είναι κλειδί να μάθουν ελληνικά για να ενταχθούν, βοηθάει όμως πολύ και τους ενήλικες», μας λέει η κ. Νισυρίου.
Η δημιουργία των βιβλιοθηκών δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, καθώς ο Ναντίρ και η Ιωάννα πρέπει να δουν τις ξεχωριστές ανάγκες που υπάρχουν σε κάθε δομή φιλοξενίας και μετά να αναζητήσουν τους συγκεκριμένους τίτλους βιβλίων στην Ευρώπη ή σε ηλεκτρονικά καταστήματα εκδοτικών οίκων του Αφγανιστάν ή αραβόφωνων.
Ούτε όμως η εξεύρεση πόρων είναι εύκολη:
«Για να πάρουμε περίπου 300 βιβλία από το Αφγανιστάν, χρειάστηκαν 1.000 δολάρια. Τα χρήματα τα συγκεντρώνουμε μέσω πλατφόρμας crowdfunding ή από κάποιες άλλες δωρεές. Προσπαθούμε να τα παραγγέλνουμε από τις χώρες προέλευσης ώστε συγχρόνως να τις στηρίξουμε οικονομικά.
»Θα θέλαμε κάποιο τυπογραφείο να μας βοηθήσει, καθώς πολλά από τα βιβλία τα έχουμε σε ηλεκτρονική μορφή και θέλουμε να τα εκτυπώσουμε για να τα μοιράσουμε στα παιδιά. Είναι δύσκολο να συγκεντρώσουμε χρήματα. Ο κόσμος είναι πιεσμένος, αλλά έχει βοηθήσει πολύ», επισημαίνει ο κ. Νουρί.
«Γι’ αυτά τα παιδιά η εκπαίδευση είναι πολύ σημαντική. Δεν πρέπει να χαθεί χρόνος και αυτό θα γίνει εάν διαθέτουν εκπαιδευτικό υλικό. Πολλοί πρόσφυγες είναι αναλφάβητοι ή έχουν πάει ελάχιστα σχολείο. Σκεφτείτε τι προβλήματα μπορεί να έχουν με τη γραφειοκρατία που έχουν να αντιμετωπίσουν. Εχω εργαστεί ως διερμηνέας και ξέρω. Τουλάχιστον σε χώρες όπως η Γερμανία ή η Σουηδία υπάρχουν κάποιες υποστηρικτικές δομές. Εδώ πρέπει οι ίδιοι οι πρόσφυγες να κάνουν μια παραπάνω προσπάθεια. Θα τους βοηθήσει η βιβλιοθήκη», συνεχίζει.
Το «Καπλάνι της βιτρίνας» στα φαρσί
Ο ίδιος είχε την ευκαιρία να πάει κάποια χρόνια σχολείο στο Αφγανιστάν την εποχή της κυριαρχίας των Ταλιμπάν, όμως δεν ήταν ένα οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα όπως στις περισσότερες χώρες, αλλά μάλλον θύμιζε το δικό μας «κρυφό σχολειό», καθώς οι Ταλιμπάν ήθελαν μια αυστηρά θρησκευτική εκπαίδευση στη χώρα.
Μεγάλος στόχος του «We Need Books» είναι, σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, να δημιουργηθεί μια πολυπολιτισμική βιβλιοθήκη για όλες τις μεταναστευτικές κοινότητες και τους πρόσφυγες που ζουν στην πόλη.
Εχουν ήδη υπάρξει επαφές σε αρχικό στάδιο με τους ανθρώπους της δημοτικής αρχής να έχουν θετική στάση για την πρόταση.
«Η Αθήνα έχει οριστεί από την UNESCO παγκόσμια πρωτεύουσα βιβλίου για το 2018. Πιστεύω ότι το άνοιγμα μιας τέτοιας πολυπολιτισμικής βιβλιοθήκης θα αποτελούσε ένα σημαντικό μήνυμα παγκοσμίως και θα έδινε την ευκαιρία στους πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν στην πόλη μας να γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους», καταλήγει η κ. Νισυρίου.

 Info:

♦ Οσοι ενδιαφέρονται να βοηθήσουν στο crowdfunding:
______________

Σάββατο 8 Απριλίου 2017

Όχι, ρε ! ΟΧΙ ! Δεν θα μας κάνετε να φοβηθούμε βασανισμένους ανθρώπους σε απόγνωση. Δεν θα μας κάνετε να μισήσουμε θύματα πολέμου, ξεριζωμένους, εξαθλιωμένους, φτωχούς!!!

...''.... Όχι, ρε ! ΟΧΙ !
Δεν θα μας κάνετε να φοβηθούμε βασανισμένους ανθρώπους σε απόγνωση. Δεν θα μας κάνετε να μισήσουμε θύματα πολέμου, ξεριζωμένους, εξαθλιωμένους, φτωχούς. Οικογένειες στη λάσπη, γριές και γέρους, μωρά παιδιά. Δεν θα μας μεταφέρετε τον τοξικό φόβο σας και το μίσος που αυτός παράγει. 
Μ’ αυτούς τους ανθρώπους ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ.
Είμαστε συμπαραστάτες στο δράμα τους και τους στηρίζουμε με αλληλεγγύη, αγάπη και ανθρωπιά. Κι αν κάποιος χάσει το μυαλό του και βγει εκτός εαυτού, θα τον πάρουμε αγκαλιά. 
Ναι ρε, ΑΓΚΑΛΙΑ !
Θα του δώσουμε ένα ποτήρι νερό και θα τον καλμάρουμε. Κι αν είναι δύσκολο, θα φωνάξουμε έναν γιατρό. Όπως θα κάναμε με τον πατέρα μας και τη μάνα μας. Με τον/την σύντροφό μας, με τον φίλο μας.
Με ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ σε απόγνωση. Όπως θα θέλαμε να κάνουν κι οι άλλοι σε εμάς. 
Δεν θα τον κρεμάσουμε, ούτε θα τον λιθοβολήσουμε.
Αυτός είναι Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ.
Αυτή είναι Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ.
Και όχι ρε, δεν θα απολογηθούμε γι’ αυτό ! ...''.....
Achilles M. Peklaris